Volharding, POTTERS V, 128. [i]Perseverantia est quaedam specialis virtus ad quam pertinet in his vel in aliis virtuosis operibus diuturnitatem sustinere, prout necesse
est,[/i] S. THOMAS, SUM. THEOL. II-II, Q. 137, A. i, c., Volharding is een afzonderlijke deugd, waaraan het eigen is bij deugdzame handelingen den last dien lange duur meebrengt, naar behooren te dragen. — Perseverantia est in ratione bene considerata stabilis et perpetua permansio, s. THOMAS, SUM. THEOL. 11-11, Q. 128, c., Volharding komt hierop neer, een beraden inzicht bestendiger- en blijvenderwijze gestand te doen. — Perseverantia fînalis, Eindvolharding, POTTERS II, 105.
