(vaak voorafgegaan door gladde) gewiekst persoon; akelig iemand. ‘De gladde glipper’ is de titel van een stripalbum van Suske en Wiske. En in de Donald Duckverhalen is er sprake van een geldschieter Gladde Glibber (de Engelse naam is Soapy Slick).
Vgl. gladde tekkel. Glibber is ook een scheldwoord voor een Leidenaar.
De juiste naam is eigenlijk glipper, afgeleid van het werkwoord glippen (wegvluchten). Aanvankelijk betekende het dan ook ‘vluchteling’.
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog werd het gebruikt als schimpnaam voor burgers en edelen die uit de steden waren gevlucht en met de vijand (de Spanjaarden) meeheulden. Een glipper of glibber was dus een collaborateur.
Het woord gaat terug op de tijd van het beleg van Leiden in 1574 toen foute Leidenaars overliepen naar de Spanjaarden. Te Leiden zelf worden de twee uitspraken gebruikt: met dubbele p of met dubbele b.
Tegenwoordig is het een geuzennaam geworden.De eerste televisiefiguur die allebei mijn ouders tegen de haren in streek was de Belg Jan Theys. Dit was een showmaster die bij de presentatie van het songfestival in vijf talen ‘dames en heren goedenavond’ kon zeggen en daarom eerbiedig werd betiteld als ‘de sprekende vierkleurenballpoint’, maar mijn moeder noemde Jan Theys ‘een gladde glibber.’ (Kees van Kooten bij de uitreiking van de Gouden Ganzenveer in 2004)
Hij vindt Oprah Winfrey en Dr. Phil briljant, schreef een boek over ‘persoonlijke groei’ en leest zelf Amerikaanse zelfhulpboeken. En toch is Fran$ois de Waal (51) geen gladde glibber, zwever of bedrieger. Hij is geloofwaardig. (HP/De Tijd, 23/09/2005)
