Tic

betekenis & definitie

(Fr., trekking, schok), binnen normale grenzen: hebbelijkheid, bijv. een kleine spiertrekking. T. convulsif, hebbelijke clonische spiertrekking in het gebied van den nervus facialis; syn. spasmus facialis. T. d’attitude (Fr., van houding), zie T. tonique. T. de Guinon, = maladie des tics; een teeken van ontaarding, bestaande uit krampachtige bewegingen in allerlei spieren, zoodat gezichten worden getrokken, plotselinge bewegingen met de ledematen worden gemaakt; krampachtig uitstooten van vieze woorden (coprolalie) of van telkens hetzelfde woord (echolalie); dwang om te tellen of andere dwangverschijnselen. De „latah” der Maleiers heeft iets van de maladie des tics, die ook ziekte van Gilles de la Tourette wordt genoemd. T. de Joffroy, = chorea electrica. T. douloureux (Fr., pijnlijk), = neuralgie van den N. trigeminus; aangezichtspijn; ziekte van Fotbergill. T. impulsif (Fr., door aandrang); half-willekeurige, schijnbaar doelmatige ticbewegingen (schouders ophalen, dichtknijpen van het oog, enz.) bij psychopathischen aanleg; ook psychische tic: het half-willekeurig verrichten van een bepaalde handeling, bijv. de stoepjes langs de huizen op en af loopen. T. obsédant, tic, die door den langen duur der hebbelijkheid tot een obsessie (zie ald.) wordt. T. rotatoire (Fr., draaiend): clonische kramp in den musc. obliquus capitis inf., waardoor het hoofd een beweging van ontkenning maakt (Erb); syn. Torticollis spasticus. T. tonique (Meige): tic, waarbij de spierbewegingen een bepaalde houding van het lichaamsdeel teweegbrengen, in welke houding het dan blijft staan; syn. tic d’attitude.