o., verdovingsmiddel.
(e) Lidocaïne wordt gebruikt voor plaatselijke verdoving. Het middel wordt in gels, sprays en zalf verwerkt. Het wordt voor oppervlakteverdoving van de huid bij oppervlakkige aandoeningen en bij onderzoek of ingrepen aan de uitwendige geslachtsorganen, anus en urinewegen gebruikt. Per intraveneuze toediening wordt lidocaïne toegepast bij ritmestoornissen van het hart na een hartinfarct of hartoperatie. Bij orale toediening is lidocaïne onwerkzaam, omdat het grotendeels door de lever wordt afgebroken. Bij intraveneuze toediening kunnen sufheid, spiertrekkingen, verlaagde bloeddruk, spraakstoornissen en duizeligheid als bijwerkingen optreden. Lidocaïne kwam in 1981 in het nieuws, omdat het de oorzaak zou zijn van het overlijden van acht heroïnesnuivers die heroïne hadden gebruikt die met dit middel was versneden.
