Russisch letterkundige, *9.4.1912 Kiev; van joodse afkomst. Kopelev studeerde filosofie en Germaanse letterkunde aan de universiteiten van Charkov en Moskou.
Hij diende tijdens de Tweede Wereldoorlog als majoor in het Rode Leger. Omdat hij kritiek had op de behandeling van de Duitse bevolking in het door de Russen bezette Oost-Pruisen werd hij in 1945 tot tien jaar strafkamp veroordeeld. In 1956 werd Kopelev gerehabiliteerd en vanaf 1960 was hij werkzaam aan het Instituut voor Kunstgeschiedenis te Moskou. Omdat hij zich steeds meer in dissidente kringen begon te bewegen, werd hem in 1966 een schrijfverbod opgelegd en werd hij uit de partij gestoten. In nov. 1980 kreeg hij, samen met zijn vrouw, een uitreisvisum voor de BRD, waar hij Duitse letterkunde ging doceren aan de universiteit van Keulen. Tot zijn bekendste werken behoren Aufbewahren für alle Zeit (1976), waarin hij zijn militaire belevenissen beschrijft, en Und schuf mir einen Götzen (1979), dat handelt over het communistische milieu waarin hij is opgegroeid.
Hij kreeg in 1981 de Vredesprijs van de Duitse Boekhandel. Werken: Zwei Epochen deutsch-russische Literaturbeziehungen (1973), Verwondt und verfremdet. Essays zur Literatur der BRD und DDR (1976), Verbietet die Verbote! In Moskou auf der Suche nach der Wahrheit (1977), Troste meine Trauer (1981), Ein Dichter kam vom Rhein (1981) , Warum haben wir auf einander geschossen? (1981), Antikommunismus in Ost und West (1982) , Kinder und Stiefkinder der Revolution (1983) , Der hl.Doktor Fjodor Petrowitsch (1984).
