Haes (Charles de), geb. 1829 te Brussel uit een familie van Hollandsche afkomst, vertrok heel jong naar Malaga in Spanje, waar zijn vader de leiding van een handelshuis op zich had genomen. Nadat hij in zijn woonplaats onder leiding van Juan Cruz geteekend had, kwam hij te Brussel op het atelier van den landschapschilder Quinaux. Op 27-jarigen leeftijd te Malaga teruggekeerd zond hij in 1856 voor de eerste maal twee doeken in op de nationale tentoonstelling te Madrid, waarmede hij een derde medaille verwierf. Op de volgende tentoonstellingen in 1858, 1860 en 1862 haalde hij die van de eerste klas en werd in 1860 als lid van de Academie te San Fernando gekozen.
De eerste werken van de H. waren nog aarzelend, dor en schraal, en te rosachtig van koloriet, doch ze waren niettemin een reactie tegen de Spaansche landschapschilders van dien tijd ; tot de tweede manier behoort o.a. het „Middellandsche Zeelandschap”, het „Gezicht op Lozoya” en het „Kanaalloos Moncorbo”, waarin de kunstenaar nog niet geheel alle vooroordeelen en schmlsche voorschriften heeft afgeschud en tot op een zeker punt onpersoonlijk blijft. Tot de derde en laatste periode van zijn talent behooren zijn schilderijen en studies, waarin zich zijn eigen persoonlijkheid bijna geheel vrijgemaakt heeft, en waarin zijn palet helder is geworden en licht. Daartoe behooren zijn gezichten zeeschilderingen in Asturië, Bretagne, Normandië en Holland. Zie: Onze Kunst, 9e jaarg, No. 11.
