Décharge

betekenis & definitie

Décharge (Fr.), 1) ontlasting van de aansprakelijkheid, voortvloeiende uit een gevoerd beheer (zie COMPTABILITEIT, REKENPLICHT); 2) ontlasting van bestaande verdenking. Zoo spreekt men van getuigen à decharge, door of vanwege een beklaagde in een strafprocedure gedagvaard. Volgens art. 146 Sv. heeft de beklaagde de bevoegheid zelf getuigen te doen dagvaarden, maar kan ook de president der rechtbank op zijn verzoek bevelen, dat zij van wege den officier van justitie worden gedagvaard. In het eerste geval geeft de beklaagde (heeft hij den leeftijd van 16 jaren nog niet bereikt, dan zijn raadsman) ten minste 2 maal 24 uren vóór de terechtzitting bij exploot aan den Officier van justitie kennis van de door hem gedagvaarde of te dagvaarden getuigen.