Albert Carel, Ned. schilder, *7.3.1900 Amsterdam. Willink studeerde bouwkunde te Delft, maar bekwaamde zich in de jaren 1920-23 te Berlijn onder leiding van Hans Baluschek in de schilderkunst.
Daar leerde hij de kubistische kunst kennen en werd hij beïnvloed door de Italiaanse futuristen (Giorgio de Chirico) en Salvador Dali; later ontwikkelde hij zich in de richting van het moderne neoclassicisme of neorealisme, wat hem sterk geobsedeerd heeft. Hij schept vaak scherpe contrasten door zijn uiterst reële vormgeving te plaatsen in een verscholen, irrationele en dreigende onwerkelijkheid; hij vormt zijn ‘gezichten’, om aldus tot nieuwe, uiterlijk volkomen objectieve en daardoor des te aangrijpender taferelen te komen. Litteraire onderwerpen als Jobstijding en Late bezoekers aan Pompeïi vermijdt hij later om uitsluitend op zichzelf staande figuren of gestalten - voor stadswijken, bijna heroïsche landschappen, tempelcomplexen en ruïnes - door veelal aan antieke beelden ontleende gebaren tot dragers of verkondigers van zijn overpeinzingen te maken. In 1950 publiceerde Willink de verhandeling De schilderkunst in een critiek stadium.
LITT. W.Kramer en M.Roscam, Willink (1973); H.L.C.Jaffé, Willink (1980).
