Duits schrijver, * 18.5.1887 Forsthaus Kleinort (Oost-Pruisen), ✝ 24.8.1950 Rütihof (Zwitserland). Wiechert was van 1911—33 met onderbreking in de Eerste Wereldoorlog docent te Konigsbergen.
Wegens zijn getuigenis tegen het nationaal-socialisme in woord en geschrift, o.a. Der Dichter in der Welt (1938), werd hij twee maanden in het concentratiekamp Buchenwald gevangen gehouden, daarna kreeg hij huisarrest. Wanhoop, bitterheid of resignatie vormen de grondtoon van zijn werken. Werken: romans: Der Knecht Gottes Andreas Nyland (1926), Die Majorin (1934), Das einfache Leben (1939), Die Jerominkinder (2 dln. 1945—47), Missa sine nomine (1950); novellen: Die Flöte des Pan (1930), Hirtennovelle (1935), Der weisse Büffel oder Von der grossen Gerechtigkeit (1946), Die Mutter (1950); autobiografisch: Wälder und Menschen (1936), Der Totenwald (1945), Jahre und Zeiten (1949). Uitgave: Sämtliche Werke (10 dln. 1957).
LITT.G. Reiner, E. Wiechert (1972).
