v. (-en), (geneeskunde) calcificatie, kalkafzetting in een weefsel, meestal secundair aan een degeneratief proces.
Degeneratieve slagaderziekten gaan soms met verkalking gepaard; vandaar de term aderverkalking voor arteriosclerose. Metastatische verkalking heet de abnormale afzetting van kalk in allerlei weefsels wanneer door een of ander ziekteproces kalk aan het bot wordt onttrokken, zoals bij osteomalacie, uitgebreide kankermetastasen in het skelet, of bij myeloom. Hierbij is de verhoogde kalkspiegel in het bloed de oorzaak van het neerslaan van kalk, niet een degeneratief proces (calcinosis). Verkalking kan in allerlei weefsels ontstaan (vooral in hart en bloedvaten) door te hoge doseringen van vitamine-D.
