v. (-en),
1. het verbinden of verbonden-worden: de verbinding tussen twee zeeën; de verbinding van woorden tot zinnen;
2. contact, aansluiting: zich in verbinding stellen met;
3. dat wat verbindt: een verbinding tot stand brengen;
4. m.n. mogelijkheid tot of middel van verkeer: de verbindingen op het platteland waren slecht;
5. (chemie) stof, waarvan de samenstellende elementen door chemische binding aan elkaar zijn gekoppeld; elke chemische reactie waarbij een verbinding ontstaat: salmiak ontstaat door directe verbinding van ammoniak met zoutzuurgas;
6. verplichting; verbintenis.
In een scheikundige verbinding zijn de oorspronkelijke eigenschappen van de samenstellende delen verdwenen en zijn er andere voor in de plaats gekomen, doordat atomen zich tot moleculen of doordat moleculen zich tot grotere hebben verenigd en de eigenschappen van de stof nu door de eigenschappen van de (nieuwe) moleculen worden bepaald. Een verbinding kan zonder chemische reacties niet in de oorspronkelijke samenstellende delen worden gesplitst, wat wel het geval is met een mengsel van deze delen. Elke verbinding heeft een constante samenstelling, gekenmerkt door bepaalde fysische constanten als kookpunt, smeltpunt, infrarood-en ultra-violetspectrum e.d. Er zijn ca. 4 mln. chemische verbindingen (waarvan ca. 50.000 anorganische) bekend. Voor de naamgeving van verbinding: nomenclatuur.
