Duits filosoof en psycholoog, *29.4.1871 Berlijn, †27.3.1938 Durham (Noord-Carolina). Stern werd in 1916 hoogleraar te Hamburg; in 1933 week hij uit naar de VS.
Hij was de grondlegger van de →personalistische psychologie, die de persoon als totaliteit vooropstelt. Hij ontwierp de convergentietheorie: de mens wordt niet gevormd door aanleg of milieu, maar beide werken voortdurend op elkaar in; de aanleg van de mens bestaat uit mogelijkheden die al of niet verwerkelijkt kunnen worden. (→kinderpsychologie). Stern introduceerde ook het →intelligentiequotiënt. Werken: Person und Sache (3 dln. 1906), Die differentielle Psychologie in ihren methodischen Grundl. (1911), Psychol. der frühen Kindheit (1914), Studien zur Personwissenschaft (1930), Allg. Psychol. auf personalistischer Grundl. (1935).LITT. S.Casper, Die personalistische Weltanschauung Sterns (1933).
