v., gerichte instelling en beweging van waterbewonende dieren ten opzichte van de stroming.
Meestal zwemmen of kruipen de dieren tegen de stroom in (positieve reotaxis), maar ook het omgekeerde komt voor (negatieve reotaxis), b.v. bij jonge zalmen of geslachtsrijpe palingen op hun trek naar zee. De oriëntatie omtrent de stroomrichting berust slechts zelden en in beperkte mate op directe waarneming van de stroming door echte ‘stromingsreceptoren’ (zijlijnorgaan). De dieren (ook vissen) oriënteren zich meestal indirect, d.w.z. door waarneming van de verschuiving ten opzichte van de vaste ondergrond, hetzij met de ogen of met de tastzintuigen. Overeenkomstig gedrag in een luchtstroming heet anemotaxis.
