Wilhelm Friedrich, Duits scheikundige en filosoof, *2.9.1853 Riga, ♱4.4.1932 Grossbothen
-Saksen). Ostwald, die van 1877—1906 hoogleraar was te Leipzig, wordt met J.H.van ’t Hoff als grondlegger van de fysische chemie beschouwd. Met Van ‘t Hoff stichtte hij het Zeitschrift für physikalische Chemie. Hij liet talrijke gecommentarieerde heruitgaven van belangrijke publikaties op natuur-, schei-en wiskundig gebied verschijnen. In 1909 kreeg Ostwald de Nobelprijs voor scheikunde voor zijn onderzoeking over katalyse en reactiesnelheid. Als filosoof verdedigde hij een niet-mechanistisch maar mergetistisch positivisme. De overgang van energie uit de ene in de andere vorm beheerst volgens Ostwald alle gebeuren, zowel in de levende als in de niet-levende wezens.
In de levende worden eveneens het psychische, het logische in alle handelen, tot wijzigingen in energievorm herleid. Werk: Lebenslinien (autobiografie, 2e dr. 3 dln. 1932—33).
LITT. G.Ostwald, W.Ostwald, mein Vater (1953).
