[Gr. orgia, offerritus], v. (-ën),
1. in de oudheid geheime godsdienstige plechtigheid, vaak gepaard gaand met vruchtbaarheidsriten;
2. losbandig drinkgelag, zwelgpartij;
3. (fig.) overdadige weelde: een orgie van licht, van kleuren.
Vooral de orgieën in de mysteriën van Dionysos en Attis waren bekend. De godsdienstige extase uitte zich in orgiastische vorm; Platoon spreekt van ‘goddelijke waanzin’.
Oorspronkelijk droegen de orgieën een zuiver godsdienstig karakter, maar dat karakter ging vaak verloren, zodat in het moderne spraakgebruik orgie de term werd voor georganiseerde (seksuele) uitspattingen.
LITT. B.Partridge, A history of orgies (1964).
