v. (-en),
1. het trachten te vinden van een wetsovertreder en de aanhouding van hem;
2.(mijnbouw) het met geofysische en geochemische methoden ontdekken van delfstoffen in diepere lagen van de grond (exploratie).
De opsporing van strafbare feiten is in Nederland een overheidstaak die onder het Ministerie van Justitie ressorteert en die feitelijk wordt uitgeoefend door opsporingsambtenaren. De procureur-generaal bij het gerechtshof waakt binnen het rechtsgebied van het gerechtshof waarbij hij is geplaatst voor de juiste opsporing van de strafbare feiten. De officier van justitie is belast met de opsporing van strafbare feiten waarvan de rechtbanken kennis nemen, en waakt binnen het rechtsgebied van de rechtbank waarbij hij is geplaatst voor de juiste opsporing van de strafbare feiten waarvan de kantongerechten kennis nemen. Openbare colleges of ambtenaren die in de uitoefening van hun bediening kennis nemen van een strafbaar feit met de opsporing waarvan zij niet zijn belast, zijn verplicht daarvan onmiddellijk aangifte te doen bij de officier van justitie of een van zijn hulpofficieren. Het opsporingsonderzoek gaat vooraf aan de vervolging en omvat o.a. de met wettelijke waarborgen omgeven aanhouding (arrestatie) en huiszoeking. Bij het opsporingsonderzoek staan justitie en politie verschillende hulpmiddelen ten dienste als dactyloscopie, fotografie, leer van de sporen, signalementsleer, politiehond, radio en televisie.
Ten behoeve van het opsporingsonderzoek publiceert de Centrale Recherche Informatiedienst van het Ministerie van Justitie het Opsporingsblad, een wekelijkse uitgave bestemd voor justitiële en politiële instanties. In bijzondere gevallen kan een Buitengewoon Opsporingsblad worden uitgegeven, dat mede gebruikt kan worden als bekendmaking aan het publiek.
In België wordt het opsporingsonderzoek geleid door de procureur des konings. Opsporingsdienst.
