organische verbinding die in het molecule een wateraantrekkend (hydrofiel) en een waterafstotend (hydrofoob) deel bezit. Oppervlakte-actieve stoffen worden zo genoemd omdat zij zich verzamelen in het grensvlak tussen twee niet-mengbare vloeistoffen of in het grensvlak van een vloeistof met een gas of vaste stof . De binding van de oppervlakte-actieve stof aan beide fasen vermindert de oppervlakte-energie, waardoor de grensvlakspanning daalt.
De oppervlakte-actieve stoffen fungeren als emulgatoren (stabilisator van tweefasensystemen zoals emulsies), als bevochtigingsmiddelen (ook natmakers genoemd) en als wasmiddelen (detergenten). In de textielindustrie worden zij gebruikt om een gelijkmatige aanverving te krijgen (zgn. egalisatoren). Het schuimen vaneen oplossing wordt door vele (maar niet alle) oppervlakte-actieve stoffen bevorderd: de zeepbel bestaat uit een laagje water, bijeengehouden door laagjes oppervlakte-actieve stof. Voorbeelden van oppervlakte-actieve stoffen zijn diglyceriden en zeep.
