m., het dooien bij een door vorst ondoorlaatbare bodem.
Wanneer het water in de bovenste laag van de grond, waarin door capillariteit water naar boven wordt gezogen, bevriest, kunnen door volumevermeerdering van ijs heuveltjes tot 0,5 m hoogte ontstaan. Dit verschijnsel doet zich het sterkst voor bij leem-, mergelen zandige kleigronden. Het uitzetten van de grond kan aan wegen schade toebrengen. Indien de bovenste laag van de grond ontdooit, kan het water de grond niet indringen, omdat diepere lagen door vorst nog ondoorlatend zijn. Het wegdek zal gaan drijven op de met water verzadigde grond, waardoor de draagkracht wordt verminderd. De weg kan gaten en scheuren gaan vertonen. Bij het aanleggen van wegen dient men zoveel mogelijk onder de weg weinig capillaire grondsoorten te leggen en de grondwaterstand ten opzichte van de fundering zo laag mogelijk te houden.
