v., schaking.
In het Ned. strafrecht is ontvoering als zodanig niet strafbaar gesteld. Art. 280 WStr stelt wel strafbaar het opzettelijk onttrekken van een minderjarige aan de ouderlijke macht, of aan de opsporing van de politie of andere justitiële autoriteiten. Dit wordt bestraft met maximaal drie jaar gevangenisstraf. In het geval dat de minderjarige jonger dan 12 jaar is, bedraagt de straf maximaal zes jaar gevangenisstraf, zie onttrekking, Sosjale Joenit.
In België is het ontvoeren van minderjarigen uitdrukkelijk strafbaar gesteld (artt. 368-371 Swb). Het door geweld, list of bedreiging ontvoeren of doen ontvoeren van minderjarigen kan een gevangenisstraf van maximaal vijf jaar of een geldboete opleveren. De straf wordt verlaagd tot een maximumstraf van een jaar indien de ontvoerder de vader of moeder is, die zijn of haar kind tracht te onttrekken aan rechtsvervolging op grond van de Wet betreffende de Jeugdbescherming. Alleen wanneer de vader of moeder geheel of gedeeltelijk uit de ouderlijke macht is ontzet, kan de gevangenisstraf tot drie jaar oplopen. De situatie dat een man een meisje van niet ouder dan 17 jaar ontvoert, terwijl dit meisje zelf in de ontvoering toestemt, blijkt geen reden voor strafverlichting te zijn. De ontvoerder kan gestraft worden met een gevangenisstraf van twee tot vijf jaar.
Alleen wanneer hij met het slachtoffer een huwelijk sluit, vervalt de mogelijkheid hem strafrechtelijk te vervolgen. De wederrechtelijke vrijheidsberoving in het algemeen is in de artt. 434-438 Swb strafbaar gesteld.
In het internationaal recht poogt men ontvoering in de zin van mensenroof volkenrechtelijk strafbaar te stellen.
