v./m. (-ken),
1. uiteinde van een niet-rechtopstaand rondhout;
2. bovenhoek van een zeil;
3. bovenste liggende balk in de kap van een gebouw;
4.hoogste gedeelte van een dak met hellende vlakken, m.n. waar beide vlakken elkaar snijden: de vogel zat op de nok van het dak;
5. bovenste gedeelte van een mijt, een kuil aardappelen enz.
