Charles, pseud. Criton, Frans schrijver, *20.4.1868 Martigues, †16.11.1952 Tours.
Maurras was journalist en secretaris van Anatole France. Hij stichtte in 1890 met J.Moréas de classicistische École romane en keerde zich tegen de romantiek. In 1899 richtte hij met L.Daudet de neomonarchistische, reactionaire groepering Action française op. Na de Tweede Wereldoorlog werd Maurras wegens collaboratie tot levenslange gevangenisstraf veroordeeld. Zijn denkbeelden hadden grote invloed op een groot deel van de jongeren uit de gegoede burgerij en aristocratie. Maurras schreef classicistische gedichten en verhalen, reisboeken en essays.
Werken: Le chemin du paradis (1900), Anthinéa, d’Athènes à Florence (1901), Les amants de Venise (1902), L’avenir de l’intelligence (1905), Enquête sur la monarchie (1909), La musique intérieure (1925), Au signe de Flore (1931), Lettres de prison 1944–52 (1958). Uitgave: Oeuvres capitales (4 dln. 1954).LITT. H.Massis, Maurras et notre temps (2 dln. 1951–54); A.Cormier, Maurras (1956); G.Hupin, Maurras (1957); J.de Fabrègues, Maurras (1966); J.McCearny, Maurras et son temps (1977).
