m. (-en), het geheel van objectieve omstandigheden waaronder de ruil op een markt zich afspeelt.
De marktvorm wordt in het bijzonder door twee factoren bepaald: het getal der aanbieders resp. vragers en het al of niet gedifferentieerd zijn van de waar. Naar het aantal kan men onderscheiden in één, weinige en vele subjecten; daar deze indeling toegepast kan worden op de vraagen de aanbodzijde ontstaan op deze wijze negen marktvormen. Acht hiervan zijn zowel met een homogene (ongedifferentieerde) waar als met een heterogene (gedifferentieerde) waar verenigbaar, terwijl het geval dat aan beide zijden van de markt slechts één subject optreedt alleen mogelijk is met een homogeen goed. Volgens deze indeling ontstaan er derhalve 17 marktvormen. Enkele belangrijke zijn het monopolie, het (heterogeen) oligopolie en de volkomen mededinging. Uiteraard kan men door het aanbrengen van nadere verfijningen een nog groter aantal marktvormen onderscheiden. Een goed inzicht in al deze marktvormen is van groot belang voor de formulering van de prijstheorie van al deze marktvormen.
LITT. F.J.de Jong, Het systeem van de marktvormen (1951); J.E.Andriessen, De ontwikkeling van de moderne prijstheorie (1965); F.Hartog, Hoofdlijnen van de prijstheorie (1975).
