Oostenrijks schrijver en dichter, *28. 4.1874 Gitschin (Bohemen), ♱12.6.1936 Wenen. Kraus studeerde rechten en filosofie te Wenen en werkte als acteur, journalist en litteratuurcriticus.
Van 1899-1936 schreef hij grotendeels alleen het tijdschrift Die Fackel vol. In zijn bundels essays richtte hij zich vooral tegen de corruptie van de Weense pers, de leugenachtigheid van de burgerlijke cultuur en het misbruiken van de taal. Zijn stijl was satirisch en briljant. Zijn laatste werk Die dritte Walpurgisnacht (1933; 2e dr. 1967) is een profetisch pamflet tegen de leiders van de Hitlerstaat. Kraus had een grote invloed op de moderne Duitse litteratuur. Hij ‘ontdekte’ o.a. de schilder O.Kokoschka, de schrijver F.Werfel en andere jonge talenten.
Kraus vertaalde ook stukken van W.Shakespeare. Werken: Die demolierte Literatur (1896), Sittlichtkeit und Kriminalität (1908), Sprüche und Wiedersprüche (1909), Heine und die Folgen (1910), Die chinesische Mauer (1910), Nestroy und die Nachwelt (1912), Worte in Versen (9 dln. 1916—30), Nachts (1919), Weltgericht (1919), Untergang der Welt durch schwarze Magie (1922), Wölkenkuckucksheim (1923), Traumtheater (1924), Epigramme (1927), Literatur und Lüge (1929), Zeitstrophen (1931), Die dritte Walpurgisnacht (1933). Uitgaven: Werke (16 dln. 1952-70); Die Fackel (39 dln. 1968—74); Aurgew. Werke (3 dln. 1971). LITT. P.Schick, K.Kraus (1965); C.Kohn, K.Kraus (1971); H.Weigel, Kraus oder die Macht der Ohnmacht (1968); O.Kerry, Karl Kraus-Bibliographie (1970); H.Zohn, K.Kraus (1971); P.Fässler, Studien zur Sprachlehre von K.Kraus (1972); P. Sasz, K.Kraus and the soul doctors (1977); A.Pfabingen, K.Kraus und der Sozialismus (1977).
