Aleksej, Russisch politicus, *21.2.1904 Sint-Petersburg. Kosygin komt uit een arbeidersgezin.
In 1927 trad hij toe tot de Communistische Partij. Hij studeerde aan de textielschool van Leningrad en bekleedde vervolgens diverse hoge functies in deze industrietak. In 1939 werd Kosygin lid van het Centraal Comité van de partij. In de Tweede Wereldoorlog fungeerde hij als premier van de Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek. Nadat hij minister van Financiën en van Lichte Industrie was geweest, werd hij in 1948 lid van het Politburo. In de daaropvolgende jaren viel Kosygin terug en na Stalins dood verdween hij zelfs uit het partijpresidium.
Pas in juni 1947 keerde hij in de top terug als aanhanger van Nikita →Chroesjtsjov. Op economisch terrein werd Kosygin de grote adviseur. In 1960 werd hij weer lid van het partijpresidium en vice-voorzitter van de ministerraad. In zijn samenwerking met Chroesjtsjov achtte Kosygin diens benadering van de economische problemen minder juist. Na de val van Chroesjtsjov lanceerde Kosygin echter een vijfjarenplan dat aansloot bij Chroesjtsjovs ideeën. Sinds 1964 was hij voorzitter van de ministerraad en daarmee feitelijk regeringsleider.
Terwijl Kosygin zich aanvankelijk als technocraat manifesteerde, bleek hij zich ook op diplomatiek terrein te kunnen ontplooien, waarbij hij de nadruk legde op de zgn. →vreedzame coëxistentie. Hij bemiddelde bij het Indiaas-Pakistaanse conflict in 1960 en trachtte een matigende invloed uit te oefenen op de Russisch-Tsjechische confrontatie in 1968.
