m. (-indices), maat voor de geluidsisolatie tussen twee ruimten.
(e) Ter bepaling van de isolatie-index meet men de geluidsisolatie in een aantal frequentiebanden die in een norm zijn vastgelegd. Wanneer juist aan de normeisen is voldaan resulteert een isolatie-index van 0 decibel (dB); betere isolatie dan de normwaarden geeft een positieve, slechtere een negatieve isolatie-index. Voor →luchtgeluid en →contactgeluid worden verschillende isolatie-indices berekend. →geluidsisolatie.
De eisen betreffende geluidsisolatie van woningen zijn vastgelegd in de Ned. norm NEN 1070 en de Belg. norm NBN S01-400.
