[Fr., nader onderzoek gelastend], (ook: interlocutie), vonnis of bevelschrift, waarbij de rechter, alvorens recht te doen, een bewijs, een onderzoek of een instructie beveelt, waarvan de beslissing over de zaak zelf afhankelijk kan zijn (art. 46 Ned. WBv), b.v. een vonnis, waarbij een getuigenverhoor of een deskundigenbericht wordt bevolen.
Aan uitdrukkelijk en zonder voorbehoud gegeven beslissingen in de overwegingen van een interlocutoir vonnis is de rechter in de verdere loop van het geding gebonden. Van een interlocutoir vonnis kan hetzij dadelijk, hetzij tegelijk met het eindvonnis hoger beroep worden ingesteld, tenzij de rechter de mogelijkheid van tussentijds appel heeft uitgesloten (art. 337 lid 2). Wanneer de rechter een deel van de vordering in het dictum van zijn vonnis definitief afdoet en daarnaast een bewijs opdraagt, is het vonnis ten dele eindvonnis (deelvonnis), ten dele interlocutoir. In dat geval staat van het deelvonnis als van ieder eindvonnis slechts binnen de daarvoor geldende termijn hoger beroep open.In België is het interlocutoir vonnis geregeld bij art. 19, lid 2, Ger. Wbk. Tegen een dergelijk vonnis, zelfs al is het zonder voorbehoud ten uitvoer gelegd, kan hoger beroep worden ingesteld tegelijkertijd als tegen het eindvonnis (art. 1055), d.i. de beslissing waarmede de rechter zijn rechtsmacht over een geschilpunt heeft uitgeput (art. 19, lid 1).
LITT. H.E.Ras, Het tussenvonnis in het burgerlijk procesrecht (1966).
