v. (-en), patroon van de luchtstromingen in de vrije atmosfeer, gewoonlijk beschouwd op een bepaald niveau of in een vlak van gelijke luchtdruk.
(e) Ter bestudering van de hoogtestroming tekent men in de meteorologische instituten kaarten, die het hoogteverloop (de topografie) van bepaalde vlakken van gelijke druk weergeven. Uit de lijnen van gelijke hoogte (isohypsen) op deze kaarten, zijn richting en snelheid van de luchtbeweging op te maken. De hoogtestromingkaarten worden gebruikt bij de voorspelling van de wind op verschillende niveaus en bij het berekenen van een vliegroute en vlieghoogte. De hoogtestroming is ook van grote betekenis voor de weersvoorspelling (o.a. voor aanwijzingen omtrent de ontwikkeling en beweging van depressies en hogedrukgebieden). De hoogtestroming is in de verschillende drukvlakken voor verscheidene dagen vooruit te berekenen (→weersverwachtingstechniek).
De hoogtestroming op gematigde breedten in de troposfeer wordt gekenmerkt door een kronkelende westelijke luchtstroming, die haar grootste snelheid dichtbij de tropopauzebereikt (→straalstroom). De kronkelingen, bestaande uit ruggen en troggen, staan in verband met hogedrukgebieden en depressies aan het aardoppervlak. De sterkte van de westelijke hoogtestroming vertoont grote schommelingen. Zij kan worden aangegeven door de gemiddelde snelheid tussen twee breedtegraden (b.v. 40° en 60° NBr.), die de circulatie-index wordt genoemd. Het verloop van deze index is in het algemeen grillig. In een periode met een kleine circulatie-index wordt de westelijke stroming in bepaalde gebieden geblokkeerd door hogedrukgebieden.
