m., maat voor de toetreding van het directe hemellicht in een punt van een vlak, nl. de (in procent uitgedrukte) verhouding van de verlichtingssterkte aldaar ten gevolge van het directe hemellicht tot de verlichtingssterkte onder onbelemmerde hemel. Niet te verwarren met hemelfactor.
(e) Voor de bepaling van de hemellichtfactor wordt direct zonlicht uitgesloten. De hemellichtfactor is evenals de →daglichtfactor afhankelijk van:
1. de plaats en afmetingen van lichtopeningen;
2. lichtonderschepping door omringende bebouwing, luifels, balkons e.d.;
3. het lichtverlies door stijlen regelwerk, het vensterglas en het daarop aanwezige vuil;
de luminantieverdeling van de hemel. Voor de hemellichtfactor geldt, tenzij anders vermeld, de luminantieverdeling van de volledig en dicht bewolkte hemel. Voor een hemel met overal dezelfde luminantie en bij onbeglaasde lichtopeningen geldt dat de hemellichtfactor gelijk is aan de →hemelfactor. Voor een punt aan b.v. de binnenzijde van een vensterwand die niet door het hemellicht beschenen wordt (eventueel wel door gereflecteerd daglicht) is de hemellichtfactor nul.
