Duits schrijver, *16.2.1746 Langewiesen, ♱22.6.1803 Aschaffenburg. Heinse studeerde rechten, werd medewerker van J.G.Jacobis tijdschrift Iris, reisde naar Italië en werd bibliothecaris van de keurvorst van Mainz, met wie hij in 1794 voor de Fransen naar Aschaffenburg vluchtte.
Als dichter verheerlijkte Heinse de schoonheid, het zingenot en de kracht, en stond hij dicht bij de Sturm und Drang. Hij was een wegbereider van de romantiek en van de vrouwenemancipatie. Heinse kreeg vooral betekenis als romancier en kunstcriticus. Werken: Sinngedichte (1771), Laidion (1774), Ardinghello (1787), Hildegard von Hohenthal (2 dln. 1795-96).LITT. M.L.Baeumer, Das Dionysische in den Werken W.Heinses (1963); E.M.Moore, Die Tagebücher W.Heinses (1967); H.Mohr, W.Heinse (1971); R.Terras, W.Heinses Ästhetik (1972); O.Keiler, W.Heinses Entwicklung zur Humanität (1972).
