m., ben. voor de laatste fase van de gotische bouwkunst in Frankrijk.
De benaming flamboyantstijl is ontleend aan de vlamvormige traceringen in vensters en aan tal van vormen van decoratie, b.v. aan koorhekken, die in de 15e eeuw in de Franse gotiek voorkwamen. De periode wordt mede gekenmerkt door het gebruik van accoladebogen in plaats van spitsbogen en van netgewelven die doorlopen tot op de wanden, waarbij kapitelen vaak achterwege bleven (b.v. in de Saint-Maclou, Rouen). In Engeland overheerste in deze tijd de strakke, verticaal gerichte perpendicular style, in Duitsland de overdadige Sondergotik, waarbij ook veelvuldig gebruik werd gemaakt van vlamof visblaasvormige motieven.
