[Lat.], m. (-en), leraar bij het middelbaar of hoger onderwijs (in België zoveel als de Ned. lector).
Docenten vertonen de neiging zich in de telkens terugkerende lessituatie volgens min of meer vaste patronen te gaan gedragen. Hun gedrag is tot op zekere hoogte voorspelbaar. Het doceergedrag blijkt te karakteriseren aan de hand van een drietal dimensies: de cognitieve, de operationele en de sociale. De eerste dimensie heeft betrekking op de cognitieve structurering van de lesstof; de docent gaat uit van zijn eigen kennisniveau of zijn doceergedrag kenmerkt zich door het centraal stellen van het kennisniveau van de leerlingen. De tweede dimensie heeft betrekking op de klas als operationele ruimte; de leidende docent vult die ruimte in belangrijke mate zelf, de begeleidende docent laat de operationele ruimte aan de leerlingen over, creëert voorwaarden voor zelfwerkzaamheid van de klas en bepaalt zichzelf tot een ondersteunende rol. De derde dimensie heeft betrekking op de klas als sociale ruimte; het gaat hier om de mate waarin het gesproken woord door de docent al of niet gemonopoliseerd wordt.
