[Gr. brut, Lat. brutus, zwaar],
I. bn. en bw. (bruter, -st),
1. gewelddadig, stompzinnig ruw: brute mensen; met geweld; bruut optreden;
2. (bouwkunde) rustiek; brute steen, natuursteen of gebakken steen, aan de voorzijde min of meer ruw gehakt;
II. zn. m. (bruten), ruw, beestachtig mens.
