[zie D.Brewster], o. (-en), optisch verschijnsel.
Een brewsterkruis is het kruisvormig beeld dat ontstaat wanneer men een dubbelbrekende stof (zie dubbelbreking) tussen twee gekruiste polarisatoren plaatst. Het licht afkomstig van de eerste polarisator wordt in het dubbelbrekend materiaal opgesplitst in een gewone en een buitengewone bundel, waarvan de polarisatievlakken loodrecht op elkaar staan. In punten waar deze polarisatievlakken evenwijdig staan aan de hoofdrichtingen van de polarisatoren wordt geen licht doorgelaten. Deze punten vormen het brewsterkruis, dat niet meedraait met een draaiing van het object om de richting van de lichtbundel. Dit verschijnsel wordt vaak in de microscopie toegepast om dubbelbrekende stoffen (b.v. zetmeelkorrels) in weefsels aan te tonen.
