hoofdstad van de SSR Azerbeidzjan (USSR), gelegen op het schiereiland Apsjeron, 1,3 mln. inw. De oliewinning heeft de ontwikkeling van de stad beheerst, maar zowel relatief als absoluut gaat de betekenis van Bakoe als olieproducent nu achteruit.
In Bakoe is j van de Azerbeidzjaanse industrie gevestigd: vijf grote olieraffinaderijen, machinebouw, textiel-, chemische en metaalindustrie (pijpleidingen). Bakoe heeft een universiteit en is zetel van de Azerbeidzjaanse academie van wetenschappen; er zijn talrijke hogescholen en wetenschappelijke instituten.Pijpleidingen lopen van hier naar Batoemi aan de Zwarte Zee. De oude stad, die sinds de 7e eeuw onder deze naam bekend is, heeft een oosters karakter (moskeeën, paleizen uit de Perzische tijd). Naar het oosten strekken zich dan de ‘zwarte’ en de ‘witte’ stad uit, de oude en de nieuwe industriewijk.
De naam Bakoe heeft in de loop der jaren wat betreft de aardolie zo’n goede klank gekregen, dat men bij het ontdekken van imposante nieuwe velden deze met die bij Bakoe in relatie brengt: zie Tweede Bakoe.
GESCHIEDENIS.
Bakoe was in de middeleeuwen een zetel van de khan van Sjirvan. Van 1509 Bakoe 1806 stond het onder Perzisch gezag met een onderbreking van 1723-35, toen de Russen het veroverd hadden. Definitief kwam het aan Rusland in 1806. Door de heterogene etnische samenstelling van de bevolking waren er herhaaldelijk onlusten. Daarbij moesten vooral de Armeniërs, ten gevolge van pogroms van de Azerbeidzjan-Turken, het ontgelden.
Onder de Russische arbeiders in Bakoe had de sociaal-democratie veel aanhang. Hier begon Stalin zijn carrière als leider in de bolsjevistische illegaliteit. Na 1918 was Bakoe afwisselend bezet door bolsjevisten, Turken, Denikins witte gardes en Engelsen. Na de ineenstorting van de legers van de contrarevolutie kwam Bakoe in 1920 voorgoed bij de USSR.
