[Gr. autos, zelf, lysis, ontbinding], v., zelfontbinding, het ontbinden van weefsels en organen ten gevolge van de activiteit van hun eigen enzymen.
Onder normale omstandigheden vindt er in het lichaam een voortdurende opbouw en afbraak van weefselbestanddelen plaats. Wanneer de opbouw geblokkeerd is, zoals bij overlijden en bij ernstige weefselbeschadigingen, komen de afbraakbevorderende (lytische) enzymen massaal uit hun depots (lysosomen) vrij. In dit proces zijn vooral de eiwit-splitsende enzymen (proteasen) van belang. Klieren die enzymen voor de spijsvertering leveren, en wel voornamelijk voor de eiwitvertering, zijn bijzonder vaak aan autolyse onderhevig, zie autodigestie.
