[Gr. vorm van Egypt. Wah-ib-Ra, het hart van Ra is blijvend], koning van EGYPTE (589-570), de 4e van de 26e dynastie.
Onder zijn bewind werd Jeruzalem door Nebukadnezar veroverd. Een deel van de joden vluchtte naar Egypte en vestigde zich daar in Elefantine.Apriës ontving hen vriendelijk, wat hem een vervloeking van de profeet Jeremia bezorgde (Jer. 44,30, waar hij Hofra wordt genoemd) . Apriës had de Fenicische steden en koning Zedekia in hun verzet tegen Nebukadnezar gestijfd. De joden in Egypte vormden een militaire kolonie en hadden er een tempel van Jahweh. De zuster van Apriës, Anchnesneferibre, bekleedde 60 jaar lang het ambt van goddelijke echtgenote van Amon in Thebe. Apriës hielp de Libiërs in hun strijd tegen het Griekse garnizoen van Cyrene. Een nederlaag tegen de Grieken leidde tot zijn afzetting en tenslotte tot zijn dood.
LITT. H. de Meulenaere, Herodotos over de 26e dynastie (1951).
