jurisdictie

betekenis & definitie

be¬voegd¬heid van een rech¬ter of recht¬bank; rechtsgebied

uitspraak
[ju-ris-dik-sie]

citaat
“De vervolging van de daders heeft echter de nodige voeten in de aarde. ‘Iraakse rechtbanken en tribunalen hebben geen jurisdictie over internationale misdrijven’, concluderen onderzoekers, die onder dergelijke misdrijven onder meer genocide verstaan.”
Bron: jurisdictie danken we aan het Franse juridiction, dat zelf op het Latijnse iurisdictio teruggaat. Dat bestaat uit twee delen: iuris is afgeleid van ius ‘recht’, en dictio van het werkwoord dicere ‘spreken’. De combinatie iurisdictio betekende naast ‘het spreken van recht, rechtspraak’ ook ‘rechtsmacht’ en ‘rechtsgebied’. Ook nu nog duidt jurisdictie op de bevoegdheid van een bepaalde rechter of rechtbank om recht te spreken, of, in het verlengde daarvan, op het gebied waarvoor die bevoegdheid geldt.