informeel voor ‘zeurderig iemand; chagrijnig persoon’. Het woord werd al gebruikt in de jaren zestig, o.a. door Jan Cremer, maar was toen nog slang. Nu is het veel meer ingeburgerd.
Het was doem wat de klok sloeg, kijk, The Sisters of Mercy vind ik tè gek, maar al die galbakkies met hun zwarte haren kan ik niet uitstaan. Oor, 27-06-87
Die galbakken zien dat ik ziek ben en dope nodig heb. Geert Mak: De engel van Amsterdam, 1992
