D.i. ‘elke vogel zingt op zijne natuurlijke wijze; in toepassing op menschen, ieder spreekt of uit zich overeenkomstig zijn aard of den trap zijner beschaving’; [i]Ndl.
Wdb. [/i]IV, 393. Vgl. mlat. cantat avis quevis, sic ut rostrum sibi crevit (Werner, 8); mnl. elc voghel singht soo hemden bec ghewassen is; Plantijn: Elck vogel singt soo hy gebeckt is, chasque oyseau chante ainsi quil est bechu; Goedthals, 58: elck vogelken singht also t ghebeckt is, chascun oyseau desire sa nature et chante ce que nature luy a apris; Spreuken, 28: Hy calt als hem die nebbe ghewassen is; Anna Bijns, Refr. 13: Elc vogel singt nu, nadat hij gebect is; 51,9: So den vogel gebect is, voorwaer so craeyt hij; Leuv. Bijdr. IV, 209; Sart. II, 6, 34; III, 3, 52; Spieghel, 279; V.d. Venne, 230: Yder Voghelken singht als het gebeckt is; Cats I, 524; Idinau, 17:Elck vogheltken singht, soo t' is ghe-beckt.
Elck mensche spreckt, naer sijn ghevoelen.
Zydy wijs, u tonghe naer t' beste streckt:
Want een quae tonghe werckt wonder woelen.
In 't helsche vier en is gheen verkoelen.
De Brune, 358; Paffenrode, 221; Tuinman I, 6; Adagia, 23; 41; Halma, 151: Elke vogel zingt zoo als hij gebekt is, chaque oiseau chante à sa façon, ou selon qu'il a le bec tourné; Harrebomée 1,44 b; Waasch Idiot. 236; Joos, 194: ieder vogel zingt naardat hij gebekt is; Taalgids IV, 268; Wander IV, 1652; Eckart, 547; hd. jeder Vogelsingt darnach ihm der Schnabel gewachsen ist fr. tel bec, tel chant, fri. eltse fûgel tsjottert nei 't syn bek is.
