(Portr. plaat 5), * 29. 1. 1782 te Caen, + 12/13. 5. 1871 te Parijs, componist. Zijn vader was officier aan het hof van Lodewijk XVI geweest, doch had na de revolutie een kunsthandel opgezet.
Reeds op zijn elfde jaar schreef Daniel romances, die zeer in den smaak vielen van de dames en heeren in de dagen van het Directoire. Zijn vader wilde, dat hij koopman zou worden, doch de jonge man gevoelde zich meer tot de muziek aangetrokken en wist zijn wensch door te zetten, nadat hij eenigen tijd te Londen had doorgebracht om in den handel te worden opgeleid. Hij legde zich in 't bijzonder toe op de muzikaal-dramatische kunst en in 1811 en 1812 kwam hij voor den dag met een paar opera's, die in particulieren kring werden opgevoerd. Cherubini behoorde tot de toehoorders en hij nam den jongen man verder onder zijne leiding. In 1813 kwam zijn eerste werk na zijn muzikale studiën tot uitvoering. Het was Le Séjour militaire, dat in de Salle Feydeau werd gegeven. Het succes bleef evenwel uit en het duurde eenige jaren voor men weer wat van Auber hoorde. Eerst in 1819 werd er een werk van hem bij den Opéra Comique gegeven, Le Testament et les billets doux getiteld, doch ook hiermee had hij geen succes. Maar met La Bergère châtelaine, in 1821 ten tooneele gebracht, was hij gelukkiger en een reeks van andere werken volgde nu: Leicester (1822), La neige (1823), Le concert à la cour (1824), Léocadie (1824), Le maçon (1825), Le timide (1826), waarmee Auber zijn naam als operacomponist voor goed vestigde. Maar zijn roem werd nog verhoogd door La muette de Portici, opera in vijf bedrijven, welke op 29 Februari 1828 voor het eerst in den Grand Opéra te Parijs werd gegeven. Het werk is door heel de wereld gegaan en nog niet van het repertoire verdwenen. Voor ons Nederlanders is het van beteekenis, doordat de opvoering er van te Brussel in 1830 het signaal is geweest tot den opstand der zuidelijke provincies. Daarna wijdde Auber zich weder aan den opéra comique en componeerde een reeks van elegante werken, waaronder Fra Diavolo, Le dieu et la bayadère, Gustave III, Le cheval de bronze, Le domino noir. Les diamants de la couronne de bekendste zijn. De laatste opera's van zijn hand zijn minder ingeslagen bij het publiek. Het was duidelijk, dat zijn inspiratie begon te tanen en de melodische ader minder ruim bij hem begon te vloeien. Zijn Haydée, zijn Marco Spada, zijn Fiancée du Roi de Garbe werden vriendelijk ontvangen door het Parijsche publiek, maar er zijn slechts enkele dier laatste werken ook buiten Frankrijk ten tooneele gebracht. Het laatste wat Auber heeft gecomponeerd — in de dagen van het schrikbewind der Commune — waren eenige strijkkwartetten, welke intusschen niet in druk zijn verschenen. Auber was in 1842 Cherubini als directeur van het Conservatoire opgevolgd.
