Voorstraatdorp met kerkring ontstaan in de late middeleeuwen op het eiland Wolphaartsdijk en oorspronkelijk Oostkerke geheten. Het eiland was door de Schenge van Zuid-Beveland gescheiden.
Met het bedijken van de Wilhelminapolder in 1809 werd het eiland verbonden met Zuid-Beveland. Ten noorden van het dorp kwam een nieuwe haven tot stand.
De oude Veerweg verving men in 1848 door de nieuwe Veerweg, tot de opheffing van het veer Wolphaartsdijk-Kortgene in 1960 de belangrijkste verbinding van Goes naar Noord-Beveland. Kenmerkend voor de dorpsaanleg is de loodrecht op de polderdijk (Noorddijk) gelegen voorstraat (Hoofdstraat) die op de kerkring uitkomt.
Rond 1900 vormde zich enige lintbebouwing langs bestaande wegen en dijken. Na 1945 is het dorp aan de westzijde uitgebreid.
