De Herv. kerk (Veneweg 188), oorspronkelijk gewijd aan St. Philippus en St.
Jacobus, is een eenbeukige laatgotische kerk met driezijdig gesloten koor, gebouwd in 1502. In 1678 werd de kerk hersteld.
Een in 1743-'45 aan de noordoostzijde toegevoegde zijbeuk werd in 1842 weer afgebroken. Sporen van de 18de-eeuwse pijlers en de latere dichtzetting van de scheibogen zijn nog duidelijk zichtbaar.
De zuidwestzijde, inclusief één vak van het koor, is in 1842 gepleisterd. Voor de consistoriekamer, gebouwd in sobere neogotische vormen in 1887-'88, werd de eerste steen gelegd door H.
Gerbrandy. De kerk is gerestaureerd in 1951.
Het interieur wordt gedekt door een houten tongewelf. Tot de inventaris behoren een eiken preekstoel uit 1644 en een 17de-eeuws doophek.
Op het kerkhof staat een vrijstaande open eikenhouten klokkenstoel met tentdak. De klokkenstoel dateert oorspronkelijk uit de 17de eeuw, maar zal kort na het hergieten door Pierre Seest van de in 1767 gebarsten klok zijn vernieuwd.
