Stadje ontstaan in de middeleeuwen op een aan drie zijden door water- en moerasland omgeven, hoger gelegen landtong.
Het kreeg in de 14de eeuw een omwalling of stadsmuur, maar na de St.-Elisabethsvloed van 1421 heeft men een nieuwe, kleinere ommuring opgetrokken. Omstreeks 1630 maakte de stadsmuur plaats voor aarden wallen met bolwerken, ravelijnen en hoornwerken; het stadje kreeg daarbij een zeshoekige plattegrond. In 1827 werd de vesting officieel opgeheven, maar daarvóór waren de werken al in verval geraakt. Ten zuiden en ten noorden van de binnenstad verrezen na de Tweede Wereldoorlog nieuwbouwwijken.
