De R.K. St.-Willibrorduskerk (Kerkstraat 31) is een door verbouwingen sterk gewijzigde gotische kerk.
De toren uit omstreeks 1400 vormt het oudste deel. In de 15de eeuw kwam het driebeukige basilicale schip tot stand. De toren heeft drie geledingen en aan de westzijde dubbele, haaks op elkaar staande steunberen; die aan de noordzijde zijn tot traptoren uitgebouwd. De ingesnoerde spits ging in 1708 verloren en werd in 1718 herbouwd. Van 1648 tot 1812 was de kerk hervormd. In 1881 wijzigde men het interieur en de vensters in neogotische trant. Naar plannen van H.W. Valk werd de kerk in 1930-'31 vergroot: men trok de zijbeuken aan weerszijden van de toren door en verlengde de dwarskapellen; het oude koor maakte plaats voor een nieuw koor met zijkapellen. De kerk kreeg hierdoor een sterk centraliserende plattegrond, kenmerkend voor een zogeheten christocentrische kerk. Het kerkorgel heeft een neobarokke kast uit 1838, gemaakt door B.P. van Hirtum, en pijpwerk uit 1852 van F.C. Smits. De pastorie (Kerkstraat 29) stamt uit omstreeks 1900.
