De R.K. St.-Lambertuskerk (Kerkplein 7) is een driebeukige pseudobasilicale kerk met afgeronde zijbeuken en aan de oostzijde van het koor een toren van vier geledingen met ingesnoerde naaldspits. Het oudste bouwdeel van de huidige opzet is de toren die in de tweede helft van de 18de eeuw verrees tegen een mogelijk oudere kerk en die in 1959-'60 met een geleding werd verhoogd. De kerk werd in 1843 vervangen door een neoclassicistische kerk, waarvan het koor aan de toren grenst. In 1956 heeft men in dezelfde stijl naar plannen van F.P.J. Peutz het schip aan de westzijde met enkele traveeën verlengd en de zijbeuken langs het koor doorgetrokken. Tot de inventaris behoren een crucifix van Gabriël Grupello (1720-'25), een door Jacob Couven vervaardigd barok hoofdaltaar (1750) en verder kruiswegstaties (18de eeuw), een preekstoel (circa 1850) en een door de Gebr. Müller gebouwd orgel (1847; gerestaureerd 1987).
Op het kerkhof staat een grafsteen met engel voor J.H.H. Lemmens (circa 1920). De pastorie (Dr. Kreyenstraat 8-9) is in 1911 in Nieuw-Historiserende vormen gebouwd.
