De R.K. basiliek H.H. Wiro, Plechelmus en Otgerus (Kerkplein 15) is een romaanse kruisbasiliek met een driezijdig gesloten koor, geflankeerd door twee koortorens en twee rond gesloten zijkoren. De kerk is opgetrokken met veldstenen, keien, tufsteen en zandsteen. Het driebeukige schip kan in oorsprong uit de 11de eeuw dateren, het transept kwam tot stand in de 12de eeuw, terwijl koor en torens rond 1200 werden gebouwd. Het was oorspronkelijk de kerk van een kanunnikenstift, dat in 1361 naar Roermond werd overgebracht. Rond 1680 werd het gebouw hersteld en als parochiekerk in gebruik genomen, in plaats van de naastgelegen parochiekerk. Vóór 1686 was de kerk gewijd aan St. Petrus. Bij een ingrijpende restauratie in 1880-'83, naar plannen van Joh. Kayser, heeft men het interieur gepolychromeerd en de inventaris vernieuwd. In 1945 werden de koortorens opgeblazen, waarbij ook een groot deel van het transept en het koor werden verwoest. In 1949-'51 volgde een reconstructie onder leiding van A.J.N. Boosten, waarbij de 19de-eeuwse polychromie en inventaris verdwenen. De kerk werd in 1957 tot basiliek verheven. De aardbevingsschade van 1992 is in 1993-'94 hersteld.
Inwendig is het koor voorzien van een nieuw gewelf; schip en dwarsschip hebben een vlak houten zoldering. Rechthoekige pijlers met geprofileerde imposten dragen de scheibogen in het schip. Koor en viering hebben een verhoogde vloer, met in het midden van de opgang naar de kruising een wellicht uit de 11de eeuw daterende confessio. De ramen (1950) zijn vervaardigd door J. Nicolas. De in 1860 door de Gebr. Franssen gebouwde orgelkast is in 1983 overgebracht vanuit Gerwen (NB).
