Dit dorp ten zuidwesten van Druten ontstond in de middeleeuwen op enkele hoge donken. Op een verhoogd terrein ligt ook de kerktoren (Koningsweg 9) van de in de 19de eeuw afgebroken middeleeuwse St.-Johannes de Doperkerk.
Deze toren van drie geledingen met tentdak dateert uit de eerste helft van de 15de eeuw; het huidige dak is in 1980 aangebracht. De R.K. kerk St. Johannes de Doper (Kerkstraat/Van Mekerenstraat) is een driebeukige hallenkerk met driezijdige koorsluiting, pseudotransepten en een forse toren van drie geledingen met traptoren, balustrade en achtzijdige spits. De neogotische kerk verrees in 1868-'70 naar ontwerp van C. Weber. Aan weerszijden van het koor bevindt zich een lage sacristie.
De kerk is tussen 1985 en 1996 gerestaureerd. Het interieur wordt gedekt door kruisribgewelven. De neogotische polychromie is bij de restauratie deels gereconstrueerd. De kerk bevat een door F.C. Smits jr. gebouwd frontpijploos orgeltje in neogotische kast (1892). De gebrandschilderde ramen van atelier J.
Nicolas & Zn. (1923) zijn afkomstig uit de kapel van de Rosa-Stichting te Neerbosch. Het voorm. klooster St. Maarten (St.-Maartenshof 1-14) werd rond 1910 gebouwd als klooster annex school.
