(Burg. Van Panhuysbrink 11), oorspronkelijk gewijd aan Petrus en Paulus, is een eenbeukige kerk met driezijdig gesloten koor en een toren van twee geledingen met ingesnoerde spits.
Het benedendeel van de tufstenen toren met romaanse ingang stamt uit de 12de eeuw.Het oorspronkelijk driebeukige schip en het koor zullen kort na 1392 zijn gebouwd, waarbij mogelijk de toren is verhoogd. Tegen 1740 sloopte men de noordbeuk en later die eeuw de zuidbeuk. Het huidige stucplafond is toen aangebracht of anders bij de herstelling in 1845. Tot de inventaris behoren een preekstoel (tweede helft 17de eeuw) en een door Matthijs van Deventer gebouwd orgel (1739-'41). Op het kerkhof bevinden zich gietijzeren kindergrafkruisen en de gietijzeren grafzerken van H. Wennink (†1871) en Van Bemmel-Buijck (†1889).
