(Hoofdstraat 76), oorspronkelijk gewijd aan St. Martinus, is een driebeukige pseudobasilikale kerk met een driezijdig gesloten koor en een ingebouwde toren van vier geledingen met ingesnoerde naaldspits.
De tufstenen onderbouw van de toren is romaans en heeft rondboogfriezen.De in opzet 12de-eeuwse toren is waarschijnlijk in de eerste helft van de 13de eeuw verhoogd met een geleding en nog eens rond 1400, waarbij voor de galmgaten romaanse deelzuiltjes zijn hergebruikt. Het met tufsteen beklede laat-gotische koor kwam in zijn huidige vorm aan het eind van de 14de eeuw tot stand; van de romaanse voorganger bleef de triomfboog bewaard. Het met tufsteen beklede, driebeukige schip is rond 1401 [d] opgetrokken ter vervanging van een eenbeukig schip. In de hoek tussen zuidbeuk en koor staat een sacristie uit circa 1500. Het kerkinterieur wordt gedekt door kruisribgewelven. Tot de inventaris behoren een laatgotisch hardstenen doopvont (15de eeuw), een eiken koorhek (deels vroeg-16de-eeuws) en een orgel van A.
Meere (1809, vernieuwd 1901). De voorm. pastorie (Stationsweg 27) is in 1922 gebouwd.
