(Jidd. < Hebr. kallo, bruid),
1. bruid: ‘De dochter van schele Brijnie hierover is de kalle.’ ‘Wie zegt u? ... De dochter van schele Brijnie ... de kalle? En met wie?’ ‘Met ’n wedenaar’, JUL. DE VRIES 33;
2. vrouw, meisje: Nou ’n kalletje is ’n kalletje, ze binne allemaal één tot mem, of dat ponumpie nou ’n beetje mooier of ’n beetje leelijker is . Dat neemt nie weg, dat die vier daar toch nie om weg te gooie zijn. Gennette meissies hoor, JUL. DE VRIES 24;
3. hoer: Ze was link genoeg geweest om spoedig te begrijpen, dat van haar niets anders zou terecht komen dan terechtkwam van de andere kalles rond haar heen, STOKVIS1 107.
